Trochę tego jest, tak jak nowości w H4. A więc tak:
— Na plus: —
+ Sojusze między miastami. To dodawało klimatu i logiki gry, poprawiało zróżnicowanie między miastami
+ Unikalne szkoły magii dla każdego miasta – patrz wyżej.
+ Profesje zaawansowane – to dla mnie największy plus H4. Sprawiało, że gra była o wiele bardziej nieliniowa i różnorodna
+ Rzut izometryczny – szczyt możliwości 2D. Nie dość, że czynił grafikę dużo mniej „płaską”, to ciągle wszystko było przejrzyste (nie licząc oblężeń), dopracowane i w miarę realistyczne. Wolę to niż kanciaste 3D z H5.
+ karawany – ograniczało „ganianinę” z poprzednich części, głownie H3. Wreszcie całą armię można było łatwo zebrać w jedno miejsce, a wjazd do miasta oznaczał solidnego kopa i zastrzyk energii, bez bawienie się w masę „łańcuszków” i hordy bohaterów-szczurów.
+ Więzienia – po prostu logiczny i dobry pomysł.
+ Zwiększenie możliwości edytora. Doskonałe fanowskie scenariusze to chyba jedyna rzecz, która w miarę podtrzymuje czwórkę przy życiu.
+ Zwiększenie ilości opisów w kampaniach. Dzięki temu można się było lepiej wczuć w sytuację, a przy okazji poznać choć trochę lepiej świat MM (przecież Axeoth to też jedna z kolonii Starożytnych).
+ eliksiry. Po prostu urozmaicało grę, było kolejną rzeczą dodającą frajdy i zmuszającą do myślenia, a przy tym w niczym nie przeszkadzały.
— Na minus: —
– Chodzące po mapie jednostki. Od eksploracji świata jest bohater i tylko on. To jedno z głównych założeń serii HoMM, jeszcze od czasów KB. Poza tym niepotrzebnie komplikuje grę.
– Mgła wojny – za duży krok naprzód; za duże odstępstwo od tego, co nazywamy Heroes. Za dużo zgadywania, za mało planowania, za dużo nerwów.
– Powrót do cukierkowych klimatów. Rozumiem, że seria HoMM-MM-KB zawsze była poczciwa, zabawna i bajkowa, ale H3 i MM7 (a częściowo i 6) wyraźne to przekreśliły na rzecz czegoś bardziej dojrzałego i realistycznego. Przez to H4 było traktowane niepoważnie, głównie przez tych, dla których świat MM kończy się na H3.
– dzienny przyrost – ja rozumie, że to dużo bardziej logiczne i łatwiej miasto obronić, ale nie ma już tych emocji, nie ma satysfakcji z ukradnięcia wrogowi całej populacji, nie ma poniedziałkowego szału zakupów, nie ma już tego, co wyróżniało HoMM :-/
– walczący bohater – mi też czasem miło pobawić się w rozwalanie świata, ale przez to H4 zatraciło strategiczny aspekt gry. Na wyższych poziomach mieliśmy już Diablo. :-/ Do tego walczący bohater strasznie komplikuje grę z tymi wszystkimi nagrobkami, wskrzeszaniem, itp. Mogli to dużo, dużo bardziej zbalansować/przemyśleć/dopracować.
— Najważniejsze braki: —
– brak ulepszeń jednostek – gra się zrobiła zwyczajnie uboższa.
– brak specjalizacji bohaterów – patrz wyżej. Po co mi 280 bohaterów, skoro i tak przedstawiciele tych samych profesji niczym się od siebie nie różnią? Nie ilość a jakość się liczy.
