Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

Sevorn równie głośno co Isli przełknął ślinę... [i:ff86b622ee]Jak ja nie lubię magii... owszem jest czasem przydatna, ale wolałbym znaleźć "normalne" wyjście... ehh[/i:ff86b622ee] Pomyślał Sev. Dobrze wiedział, że wchodząc w portal Nami raczej niczym nie ryzykuje, ale zawsze wrodzona ostrożność co do czarów dawała o sobie znać.

- Ehh... chodźmy, lepsze to niż sterczenie tutaj i czekanie aż nadejdą kompani o tych - półelf wskazał ręką na martwych strażników.

Nami zauważyła, że tak jak dawniej Sevorn odnosił się do magii raczej sceptycznie (ale nie do osób nią władających).

- Chodź Sev - powiedziała elfka - nie masz czego się bać... Wiem, że nie lubisz portali, ba.. jak Ty to mówisz "tej waszej całej magii", ale naprawdę czasami się przydaje. Właśnie w tej chwili jest czasami - Nami uśmiechnęła się i zrobiła krok w kierunku portalu, a za nią pomaszerował czarny kot.

- No to chodźmy - rzekł Isc i też skierował się w stronę portalu

- Isli - zapytał się niepewnym głosem Sev - ale Ty ten tego przejdziesz ostatni dobra?

- Nie ma sprawy - odparł elf - no to ruszaj.

- Chwilka.. wezmę chociaż tą krzywą szabelkę - Sev schylił się i podniósł broń, która jeszcze całkiem niedawno należała do jego oprawcy. Zrobiło mu się smutno... nawet bardzo gdy pomyślał, że w chwili przejścia przez portal przepadnie cały jego ekwipunek - ehh... stęknął... biedny łuk...

- Co tam szepczesz? - zapytał Islington - A tak a propo to jest dobry pomysł, żebyś wziął ze sobą jakąś broń... mimo tego, że nie jest najwyższej jakości..

- Nie.. nic, nic tak tylko myślałem nad swoją bronią - półelf uśmiechnął się smutno - no ale...może kiedyś ją przez przypadek odnajdę. Teraz ważniejsze jest życie waszych przyjaciół... No to raz kozie śmierć - Sev poszedł za Nami i Iscem...

Wyszli z portalu... i znaleźli się w pięknej celi więziennej.
Sevorn westchnął.

- Ta wasza magia... Mówiłem że... -
- To nie moja wina - powiedziała ostro Nami - coś przechwyciło moją moc... zabiezpieczenia świątyni -
- To już przegięcie - westchnął Islington - jesteśmy w świątyni boga wolności a tu same więzienia... -
- Wolności ? Ależ nie... - zaprotestował Sevorn - Ktoś was okłamał... to wcale nie jest bóg wol-
- Cisza - syknęła - ktoś tu idzie... -

Wszyscy jak na komendę się uciszyli ale do kraty nikt nie podszedł.

- Możemy się jeszcze zastanowić kim są ci ludzie i czemu więzili Sevorna... - zaczęła Nami - świątynia miała być opuszczona... -

- No to Sev, kilka minut szczerości. Czemu Cię tu więziono? I co to do czorta jest za miejsce? - zapytała Nami, przy czym po cichu wyciągnęła katanę.

-To w tej chwili nieistotne - mruknął Isli stając koło drzwi, które nagle otworzyły się. Islington nie myślał długo i uderzył łokciem twarz osobnika, który otworzył drzwi. Problem tkwił w tym, że twarzy nie było i zamiast to potknął się i przewrócił. Zobaczył tylko Nami skaczącą ku niemu z kataną.
Islington zamknął oczy.
- Hej, wstawaj - powiedział Sev
- Ja tak tylko - zaczął Isl - przysnąłem
- Przez ten twój cios śmierci omal nie zginąłeś - podsumowała Nami
- W końcu to cios śmierci - rzucił Sev, Isl zachichotał.
- Nie mogłeś tego przewidzieć towarzyszu - uspokoił się Sev
- Że otwierający drzwi będzie karłem - dodała Nami. Islington otrzepał się z kurzu i rzekł:
- Skoro mamy czas na pogawędki, to Sev,co wiesz o tym miejscu. Skąd przybyłeś, dlaczego,po co, kto, kiedy i wiesz wogóle wszystko byśmy chcieli wiedzieć

- Znająć życie to zbyt wiele czasu nie mamy, więc po krótce opowiem jak się tutaj znalazłem. Nie wiem czy mi uwierzycie, czy nie, ale prawda jest taka, że znalazłem się w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie. A mianowicie jak wiecie... znaczy się jak Nami wie jestem wędrowcem... "wolnym strzelcem". Podróżuję wzdłuż i wszerz wszelkich krain. Kiedyś najmowałem się do różnych zadań.. nie zawsze jakby to określić...hmm..legalnych i honorowych. Zaprzestałem tego.. i od tego czasu podróżuję sam i dbam tylko o swoje sprawy.. No może nie zawsze tylko o swoje. Tym razem chciałem zbadać rejony Gór Pazura gdyż nigdy wcześniej tu nie byłem. Pewnej nocy zostałem zbudzony.. *Sev uśmiechnął się lekko.. Teraz ta sytuacja troszkę go bawiła* tylko po to żeby za chwilkę dostać obuchem w głowę i stracić przytomność. Po ponownym przebudzeniu byłem już w celi, w której siedziałem dopóki Wy mnie nie uwolniliście.

- Ha.. to takie buty - przerwał Sevovi Isli - mam takie drobne pytanie.. zanim pojawił się ten karzeł.. mówiłeś, że to wcale nie świątynia wolności. To co to jest?

- No więc z tego co zdążyłem się dowiedzieć podczas mojej wyprawy dawno temu odbywały się tu praktyki Demonologów, a świątynia poświęcona była bogini Badb... jeżeli nie wiecie jest to bogini zemsty, nienawiści i wojny.. przedstawiana w postaci czarnego kruka... spójrzcie na chwilkę na sklepienie tej celi - Sev zadarł głowę do góry - widzicie? Malowidło przedstawiające czarnego kruka z krwiawiącym sercem w dziobie - półelf opuścił głowę i kontynuował - Tak więc... jeżeli to co powiedział mi szaman z wioski nieopodal to zgodnie z prastarą przepowiednią bogini ta ma się odrodzić podczas najbliższego przesilenia Marsa... zgodnie z moją wiedzą nastąpi jeszcze w tym miesiącu. Do tego potrzebne są jakieś artefakty...ale jakie, gdzie je znaleźć, jak wyglądają, gdzie je dostarczyć nie mam pojęcia...

Gdy Sevorn skończył z korytarza po prawej dobiegły jakieś głosy... zdecydowanie nie należały one do ludzi... przynajmniej żywych...

Drag zgłupiał całkowicie. Pierwszy raz zdarzyło mu się, jako łowcy, zgubić się w lesie... Po paru godzinach błąkania się bez celu, skierował się w góry.
- Może Anthony i Alavander już tam są... - myślał
Skierował się na zalesione gęstwiną zbocze i począł przedzierać się przez gąszcz.
- Magowie... - mruczał - ...też mi coś
Kiedy gąszcz się skończył, wyszedł na polane. W oddali pod drzewem znalazł Alavandra.
- No, gdzie się podziewaliście? A gdzie Anthony?
- Anthony się gdzieś zgubił... a ja ledwo co tu dotarłem... dobrze że miałem ten kompas... - rzekł Alavander
- Wiesz gdzie jesteśmy?
- Mniej więcej...
- To mniej, czy więcej?
- Raczej mniej... ale wiem w jakim kierunku podążamy, za tamtym jeziorem jest las, a za nim prawdopodobnie nasz cel...
- Czekamy na Anthonego?
- Wątpie żeby nas znalazł, zresztą i tak nas znajdzie, więc lepiej chodźmy... zapada zmrok...

Islington zerwał się gotów do walki, Nami z wyciągniętą kataną stanęła pod ścianą a Sev czekał przyczajony do skoku na przeciwnika, który miał zaraz pojawić się w drzwiach. Drzwi otworzyły się i zamiast przeciwnika ujrzeli błysk błękitnego światła, który ogłuszył ich wszystkich. Po chwili siedzieli w tej samej celi jednak zakuci w magiczne łańcuchy.
Przed nimi stała niewyraźna postać.
- To jakiś czar ochronny - powiedział Islington
-Zamknij się! - przerwał mu tajemniczy osobnik - Zakłócacie rytuał, należy was eksterminować. Najpierw chcę jednak poznać imiona naszych wrogów.
[i:95c11dcdac]Naszych? To dziwne[/i:95c11dcdac] - pomyślał Islington
- Nie podamy ci naszych imion do twoich wstrętnych rytuałów - krzyknął Sev. Postać zaśmiała się.
- Myślisz, że naprawde potrzebne mi jest twoje imię? - spytała postać
- No tak, nie wierzysz w to, że przybyliśmy tutaj bez zwierzchnictwa - rzekł Isl
- Nie! - krzyknęła postać i uderzyła Islingtona upiorną rękawicą. Isl zawył z bólu. Dostał jeszcze raz. Kiedy zauważył, że Islington jest nieprzytomny zwrócił swe oblicze na Nami.

- Rozwiąż nas, albo jedno z nas i zmierz się z nim w uczciwym pojedynku tchórzu - stwierdziła prowokująco Nami.
- A Ty panienko jak masz na imię, co? - rzekł nieznajomy.
- A może ty byś się najpierw przedstawił, co? Nie wychowali Cię w domu, czy jak? - odpowiedziała ze złością w głosie elfka - i do tego, dla Ciebie nie jestem panienką gburze.
- Po co tu przybyliście? - mężczyzna wziął zamach i chciał uderzyć kobietę, ale ta zrobiła unik w ostatnim momencie, prawie upadając na Seva, skutego obok.
- Nie trafiłeś, zresztą naprawdę jesteś tchórzem, jeżeli atakujesz skutą i przypiętą do ściany kobietę. Takim sposobem, nic od żadnego z nas nie wyciągniesz. Ale wiedz, że nie przybyliśmy tutaj z rozkazu kogoś, czy z zamiarem przeszkodzenia wam w tych waszych obrządkach, bo akurat mnie to zwisa i powiewa co wy robicie. Ja szukam przyjaciółki. - skomentowała Nami.
- Ehhh, ale pyskata - stwierdził przybysz.
- No, wiesz bywa. Jak nie pasuję to trudno, ale miło by było gdybyś raczył nas rozkuć. - powiedziała kobieta.

Mężczyźni spokojnie przysłuchiwali się tej rozmowie. Znali już ciętość języka Nami, więc nie ruszało ich to. Isli był pół przytomny od uderzeń.

- Nie, nie rozkuję was, ale odepnę od ściany i pójdziecie ze mną. Niech Ci będzie, przedstawię się. Jestem Tagan, jeden z najwyższych kapłanów Badb. - powiedział Tagan
- Oooo, jak miło, szycha jakaś raczyła się zniżyć i przyjść do nas do klatki. Jestem pod wrażeniem. To co z tym odkuciem od ściany, co? - zapytała elfka.
- No, ale też mieliście się przedstawić - żachnął się mężczyzna
- Może kiedyś... - stwierdziła Nami
- Khem, Khem - zakaszlał Iscu
- Czego? - odpowiedziała Nami
- Może jednak mu się przedstawimy... co? - popatrzył na Seva szukając u niego poparcia i pomocy. Sev tylko kiwnął głową i wymownie spojrzał na kobietę.
- Ehhh, gorzej niż baby. No dobra, niech będzie. - powiedziała elfka, ale wyraźnie spochmurniała na twarzy - ja jestem Nami, pasuje?
- Ja Sevron
- Iscandel
- Islington - odpowiedział już po woli cucący się mężczyzna
- Teraz pasuje. Odkuję was od ściany, ale nie próbujcie żadnych sztuczek . - powiedział kapłan
- To groźba, czy prośba? - zapytał Sev
- Raczej groźba - odpowiedział mężczyzna.

Wyprowadził ich z celi. Za drzwiami stało 3 osiłków.
- Zwiążcie im oczy – wydał rozkaz
- Tak jest - odpowiedzieli chórem
- A to niby po co? - zapytała elfka
- A tak dla bezpieczeństwa - odpowiedział jej Tagan znużonym głosem
- Pfff - prychnęła kobieta i w tym momencie zawiązano jej oczy.

Islington poczuł ból głowy, kiedy odwiązano mu oczy. W dodatku teraz widział wszystko zamazane.
[i:7576f64696]To jakieś substancje psychotropowe[/i:7576f64696] - pomyślał Islington
[i:7576f64696]Nie daj się zwieść[/i:7576f64696]
[i:7576f64696]Nagle Islington był wolny i znalazł się na polanie. W oddali usłyszał krzyk i zobaczył wielkiego tygrysa goniącego jakieś dziecko.
Natychmiast rzucił mu się na ratunek. Cisnął w tygrysa małym pociskiem energii, jednak zwierzę odbiło jego zaklęcie i zaczęło tkać nowe.
Tymczasem dziecko z mieczem rzuciło się na Islingtona.
[/i:7576f64696]
- Zabijajcie się nawzajem moi mili - mruknął kapłan świątyni - zabijajcie

Prowadzeni byli dosyć długo. Na pewno podczas "spaceru" wędrowali na zewnątrz budynku, gdyż odczuwalny był powiew chłodnego wieczornego wiatru. Po paru, a może i parunastu minutach weszli znowu do budynku i natychmiastowo sprowadzeni zostali gdzieś w dół... Jeszcze minęli parę zakrętów i zatrzymali się.

- No to koniec naszej wędrówki - powiedział kapłan, po czym dodał - zdejmijcie im opaski z oczu.

Gdy tylko to zrobiono drużyna zobaczyła, iż znajduje się w ogromnej, okrągłej sali. W jej centralnym miejscu znajdował się ołtarz ofiarny, przy najodleglejszej ścianie zauważyć można było posąg kobiety - demona - trzymającej w jednej ręce sztylet w drugiej zaś kielich. Na podłodze i na ścianach wymalowane były dziwne znaki, a na ścianie czarny kruk. Poza tym sala miała tylko jedno wejście i była pusta (nie licząc paru osiłków pełniących straż koło posągu). Isli zemdlał.....

- Isli wstawaj - Sev delikatnie szturchnął nogą maga - Isli wstawaj !!! nie możesz w takim momencie zemdleć !

- Spokojnie, niebawem powinien się obudzić... - powiedziała Nami

Isli jak na złość dalej leżał zemdlony... coś mu się chyba śniło... a może to była jawa?

- Jak widzicie jesteśmy w komnacie ofiarnej wszechmocnej Badb... - zaczął powoli kapłan - Nie, nie bójcie się, nie będę Was składał w ofierze... przynajmniej nie w tej chwili...

- A kto powiedział, że się boimy - wrzasnęła elfka - gdybym tylko miała wolne ręce to pokazałabym Tobie jak wygląda strach...

Tagan podszedł do Nami... chwycił ją za szyję... po czym puścił, zrobił krok do tyłu i kontynuował dalej...

- Więc, mimo, że JAK NARAZIE nie zabiję Was, to nie przyprowadziłem was tutaj bezcelowo. Jak widzicie posąg Wszechmocnej Badb trzyma w rękach sztylet i kielich... brakuje jeszcze amuletu, który zawiśnie na jej szyi...

- I na cholerę nam to mówisz skoro i tak zamierzasz prędzej czy później nas zabić? - zapytał Isc

- No, więc mówię wam to właśnie, dlatego, że i tak nie stanowicie żadnego zagrożenia dla realizującej się przepowiedni... tylko i wyłącznie dlatego. Chcę żebyście wiedzieli na co się porwaliście.

- Zaraz, zaraz, przecież nas nie obchodzi żadna śmieszna świątynia i żadna śmieszna bogini. Chcemy tylko odnaleźć naszych znajomych, którzy zaginęli w tych rejonach. - wtrącił się Isc

- A ja tutaj jestem całkowicie przypadkowo - dodał Sev i poczuł, że i tak mu nikt nie uwierzy, a do tego robi z siebie głupka...

- Śmieszycie mnie... Zabrać ich i wrzucić do celi... każdego do osobnej... - rozkazał Tagan

Po chwili cała nasza gromadka prowadzona była korytarzami. Najpierw w jedną z odnóg zboczyli strażnicy wraz z Sevem. Po minięciu kolejnych paru zakrętów z Nami... i tak po kolei...

- No to ten tego, może jakoś się dogadamy panowie? - zagadnął łowca do prowadzących go dwóch dobrze zbudowanych mężczyzn... Niestety nie dostał żadnej odpowiedzi, po czym wylądował w celi...

[i:9f19796d90] No ładnie... niedawno się wydostałem z jednej, żeby teraz zostać wtrąconym do następnej[/i:9f19796d90]... pomyślał Sev... usiadł... położył się i zasnął...

- Nie jest tak źle - odprał Islington próbując rozwalić drzwi swojej celi. Sevorn poszedł w jego ślady i po chwili obaj wydostali się z celi

- Czas to zakończyć - odparł groźnie Islington uwalniając jednocześnie Nami i Isca.

- Co się tam dzieje? - usłyszeli odgłos z góry.
- Nie mamy broni - powiedział Sev
- Ale jesteśmy wolni - stwierdził Isl skrywając się tuż przy wejściu.
Jednak strażnik po zobaczeniu uwolnionego Isca nie patyczkował się i po prostu zamknął główne drzwi.
- Cóż, to było sprytne - powiedział Isl
- Bywa - podsumował Sev. Nikt nie wiedział ile czasu minęło odkąd każdy położył się w swojej celi. Nagle zbudził ich Isl.
- Coś znalazłem w mojej celi, chodźcie - cała drużyna zgromadziła się w jego celi. Wszyscy zobaczyli, że jedna ze ściań jest skruszona tuż przy podłodze.
- Można się tym zając przy pomocy magii, jednak nie z tej dziedziny, którą ja się zajmuje. Nami? - Mag spojrzał wymownie na Nami z pytającym uśmiechem

Drag i Alavander szli już 6 godzin w ciemnościach.
- Jesteś pewien że dobrze idziemy? - Alavander powoli się wkurzał
- W końcu jestem łowcą... - odparł
- Już gdzieś to drzewo widziałem...
- Możesz się zamknąć, próbuje wyjść z tego lasu - Drag już nie wytrzymał
- Jakoś ci to nie wychodzi
- Więc sam spróbuj
- Eeeee - mruknął Alavander i siadł na pniaku
Nagle ni stąd ni zowąd pojawił się Anthony, któremu wyraźnie dopisywał humor:
- No i jak tam panowie? Znaleźliście wyjście? - zapytał szyderczo, w jego głosie było słychać ironię
- ... - Drag próbował coś powiedzieć, ale zaniechał
- Też tak myślałem - odparł Anthony i ruszył do przodu - Za mną prosze...
Alavander popatrzył na Draga i rzekł:
- Też mi łowca...
- Grrr...
Nastał już ranek, słońce wychodziło zza gór. Doszli na skraj urwiska. Rozciągał się stąd wielki widok na dolinę, sam gąszcz, a po śroku czubek świątyni.
- Nareszcie - rzekł Anthony
- I cała rzesza Jaszczuroludzi... - dodał Drag
- Musisz zawsze psuć nam humor - rozgniewał się Alavander
Ruszli w dół, ścieżką prowadzącą do doliny...

Nami kazała wszystkim wyjść i zamknęła się w celi Islingtona. Po chwili słychać było mały wybuch i osmalona Nami otworzyła reszcie drzwi. W ścianie była dziura na wielkość gnoma, czyli taka przez którą każdy z więźniów zdołałby się przecisnąć.
Islington wsunął się pierwszy
- EEEEE, Isli więzienia nie są budowane na powierzchni tylko pod ziemią - powiedział Sev
- Nie wiem, czy o tym pamiętasz - Islington rzeczywiście zapomniał o tym a zanim Sev mu o tym przypomniał ten już dawno przecisnął się przez dziurę odkrywając, że to więzienie jest zbudowane bardzo wysoko. Już był gotowy na spadek w dół gdy nagle uratowała go jego szata, której kawałek Sev trzymał przez przypadek pod butem. Islington wisiał głową w dół.
- Wciągniemy cię - krzyknął Isc
- Nie, czekajcie, widzę coś! - krzyknął Islington
- Ale co? - spytał Sev
- Nie, jednak nie widzę - zasmucił się mag - mignęło mi coś w oddali, ale to pewnie jakiś jaszczuroludź na patrolu - Przyjaciele wciągnęli Islingtona do środka
- To co teraz? - spytał Isli - robimy linę z włosów na plecach? - mag zarechotał jak nigdy dotąd

- Tak zróbmy! - zaśmiał się Sev, chociaż cała sytuacja nie wydawała mu się bynajmniej wesoła - Najlepiej z Twoich włosów kolego...

Nami spojrzała karcącym wzrokiem na obu rozbawionych towarzyszy

- Może zamiast tracić czas i energię na bezcelowy i bezsensowny śmiech pomyślelibyście raczej o tym, że jeżeli się stąd szybko nie wydostaniemy to czeka nas bardzo kiepski los?

- Wiecie, co? - wtrącił się Isc... w tym momencie elfka pomyślała, że chociaż on jeden oprócz niej zachował zimną krew... - ten pomysł z włosami wcale nie jest głupi.

Isl z Sevem popatrzyli na siebie, później na Isca... i wszyscy trzej wybuchli gromkim śmiechem... Nami załamała ręce i z politowaniem pokręciła głową... Gdy nasza wesoła gromadka zanosiła się tak radosnymi dźwiękami drzwi otworzyły się, a w nich ukazała się postać strażnika. Dało się zauważyć, że za pierwszym stało paru następnych.

- Co się tutaj dzieje? - ryknął strażnik

Sev podszedł do niego zanosząc się dalej śmiechem...

- No bo słuchaj - ha ha ha - wiesz chcieliśmy stąd uciec - ha haha ha - no i myśleliśmy jak - ha hahahahahaha ha - przepraszam, ale nie mogę - hahahahahahaha - uff... no i tak myśleliśmy, co mamy zrobić no i ten tutaj - wskazał palcem Islingtona - wymyślił, że zrobimy linę z włosów - hahahahahhaha...

Strażnik zrobił zdziwioną minę... i stał chwilę w bezruchu, no, bo jak można mieć taki dobry humor będąc więzionym. Fakt ten wykorzystał Nami posyłając w kierunku drzwi kulę energii, która ogłuszyła strażnika i dwóch następnych stojących za nim. Jeden, którego nie dosięgła zaczął biec w kierunku głównych drzwi. Iscandel szybko zorientował się w sytuacji, wziął od nieprzytomnego strażnika nóż i rzucił w kierunku biegnącego, trafiając go w plecy. Po czym ten upadł, ale jeszcze żył...

Islington szybko dopadł do półprzytomnego strażnika i zaczął mówić:
-Ale wiesz co jest najlepsze?
To miały być włosy na plecach! - Islington zarechotał strasznie. Strażnik za bardzo nie wiedział co się dzieje co wykorzystała Nami.
- Teraz nam powiedz jak njłatwiej stąd wyjść a uleczymy cię i dzięki temu będziesz żył - Islington zdziwił się troszkę.
[i:3dda0b5435]Czy któreś z nas zna się na medycynie?[/i:3dda0b5435]
Jednak mag zrobił poważną minę i rzekł:
- no właśnie! - tym razem Sev krztusił się ze śmiechu bo w ustach Isliego te słowa nie brzmiały ani demonicznie ani przerażająco.
- Jak wydostaniecie się z więzienia musicie iść w prawo i dojść do windy
- Winda? Co to za wymysł? - spytał Islington
- Zjedziecie nią w dół, do wyjścia - odpowiedział strażnik
- Gdzie znajdziemy broń? - spytał Isc
- Niedaleko jest zbrojownia, zaraz za rogiem. - Islington wziął Seva na stronę
- Za łatwo idzie i choć nie myłem się od tygodnia to coś mi tu śmierdzi

- Ehh... - narzekał Alavander - nie cierpię gąszczu...
- Ciii... pełno tu kryjówek... lepiej uważać... - rzekł Anthony
- Gdzie świątynia? - zapytał Alavander
- Prawdopodobnie gdzieś 5000 stóp na północ, ale może krócej i bardziej na zachód... - odpowiedział mu Drag
- Skąd te wnioski? - dziwił się Alav
- Ten strumyk zakręca na zachód, a śwątynie buduje się zawsze w pobliżu rzek...
Szli tak dłuższą chwilę i nagle wszyscy wpadli do jakiegoś padołu.
- No to pięknie! - wrzeszczał Drag
- Zamknij się czubku! - zezłościł się Anthony - To że wpadliśmy do jakiejś dziury wcale nie oznacza, że wszyscy w pobliżu muszą o tym wiedzieć!
- Wymyślcie coś... - rzekł Alavander

Za radą podejrzanego strażnika odzyskali swoją broń i wsiedli do obiektu zwanego windą.
Cała grupa weszła na drewnianą platformę.
- Hamond? To ty? - spytał głos z dołu. Inny strażnik najwyraźniej ich nie widział.
- Tak - powiedział Isli - dawaj w dół - rzekł pewniackim tonem. Po chwili platforma zaczęła schodzić w dół.
- Czego to ludzie nie wymyślą - westchnął Sev
- Przygotujcie się - odparła Nami. Kiedy winda zjechała na dół stał tam strażnik, tak zaskoczony ich obecnością jak oni windą.
Nami natychmiast podcięła mu gardło kataną.
- Nie wiedziałem, że można podciąć gardło kataną - zdumiał się Isl
- Trochę ćwiczeń i można - odparła chłodno Nami
- Niewielu tu strażników - podsumował Isc, kiedy ruszyli w stronę głównego wyjścia
- Rzeczywiście, ale mam wrażenie jakby coś nad wszystkim czuwało - zauważył Islington. Cała grupa dotarła do wyjścia. Drzwi były szeroko otwrte jakby namawiały do tego, żeby odejść. Isli i Isc ruszyli już w stronę ogromnych drzwi kiedy nagle zatrzymał ich Sev
- Nie! - krzyknął. Isc z Islim obrócili się
- Myślisz o tym co ja? - spytał Isl
- To coś nas tu nie chce - powiedział Sev
- W takim razie musi nas polubić, bo zostajemy! - odparł wesoło Islington.
Nagle z dołu usłyszeli kobiecy krzyk.
- Delein - powiedział Isc

- Hmm. - westchnął Anthony. - Będzie padać.
Alavander usłyszał piorun.
- Arrgh.
Edwards wyjął swój miecz, i skierował ostrze w górę.

KABOOM!

Anthony nie miał już miecza w ręku. Trzymał jakiś ogromny piorun.
Nie myślał długo. Kazał odsunąć się towarzyszom, i wziął ogromny zamach.
Fala uderzeniowa zmiotła glebę, która otaczała bohaterów. Moc miecza widocznie nie została wykorzystana, gdyż ten nadal był jednym wielkim piorunem.
Wyjście było tylko formalnością.

- Słyszeliście? - spytał Islington
- Jakiś wybuch - powiedział Sev. Islington wybiegł ze świątyni w kierunku, w którym wydawało mu się, że słyszał wybuch a za nim reszta towarzyszy.
- Islington! A Delein? - krzyknął Isc
- Jak kocha to poczeka - odpowiedział mag. Cała czwórka dotarła do skraju puszczy, w którą zdecydowali się wejść. Przedzierali się przez gąszcz gdy nagle usłyszeli jakieś głosy.
Wszyscy wyjęli broń i zaczęli się skradać. Tak się starali, że to ktoś podkradł się do nich.
- Stać! - powiedział jakiś głos zza krzaka
- Stoimy - odpowiedział Sev. Zza krzaków wyszła grupa znajomych osobników.
- Czy to nie wy byliście w karczmie, kiedy Den zlecał nam zadanie? - spytał Islington
- Tak - odparł Anthony

A więc zaczynamy... osoby biorące udział w balladzie

Grupa I
- Nami
- Iscandel
- Islington

Grupa II
- Mr. Rabbit (Cobalt)
- Ghost (Grumbellgast)
- DruidKot (Alavander)
- DevilOkO (Yaptran Volveryon)

Rozdzielenie drużyny jest celowe i chwilowe... nie mam nic przeciwko temu by drużyna się połączyła ale najpierw niech będzie jak jest.

- Hm... zadanie wygląda na proste. I pomyśleć że mamy za nie dostać tak dużą sumę - zamyślił się Cobalt
- Jak dla mnie jest tu jakiś kruczek - wtrącił Yaptran Volveryon - z tymi smokami nigdy nic nie wiadomo
- A ja jestem za tym, żeby się tym zająć - dodał Alavander - tym bardziej że wzięliśmy zaliczkę -
- A więc podsumujmy - zaczął Grumbellgast - Dwoje przyjacioł Dena zniknęła gdzieś w okolicach Gór Pazura... za zadanie mieli odnaleźć jakiś amulet... nazywali się Delein i Amran - druidka i wojownik. Ostatni kontakt jaki nawiązała Delein mówił, że Amran został pokonany przez jakiś reptilionów zaś ona była ranna. Mamy się dowiedzieć kto, jak i dlaczego ? Coś pominąłem ? -
- Nie. Tylko to, że najbliższym dużym miastem jest Tranutis i jeśli jakikolwiek oddział miał być w Górach Pazura to musiał wyriszyć z tego miasta. - dodał po chwili namysłu Cobalt
- A więc do roboty ! - uśmiechnął się Yaptran

- Nie, nie, nie Den ! - powtórzyła z naciskiem Nami - tu nie chodzi o to że odmawiamy Ci pomocy, po prostu stwierdzam, że zbyt mało wiemy.
- Nic Ci na to nie poradzę, szlachetna Nami - odparł Den popijając jeszcze trochę soku jabłkowego. - sam po prostu mało wiem. Wysłałem Amrana i Delein do Świątyni Saariusa dawnego boga wolności. Chciałem by odnaleźli dla mnie pewien amulet.
- Ta Świątynia jest w Górach Pazura? - spytał Iscandel
- Tak. - odparł smok - zostali kilkukrotnie zaatakowani przez reptilionów, Delein się ze mną skontaktowała... powiedziała iż Amran został złapany ona zaś została zraniona przez jakiegoś potężnego maga. To był ostatni kontakt.
- I prosisz nas żebyśmy ich uwolnili - zapytała Nami
- Tak. I jeśli tylko to możliwe byście dostarczyli mi ten amulet. Jest srebrny, pokryty licznymi czarnymi runami. Będę Wam bardzo wdzięczny. Mogę na Was liczyć ?
- Jasne ! - odpowiedzieli.

Gdy cała trójka wyszła z karczmy Nami i Iscandel dziwnie spojrzeli na Islingtona, który przez cały czas nie odezwał się ani słowem... pogrążony w jakiś ponurych myślach.

Islington wciąż miał przed oczami oczy swego przyjaciela Dena... dawniej płonące ogniem teraz niemal całkowiecie wyblakłe...