Gorące Dysputy

Wszystkie książki Władimira Bieszanowa. Porażające, mimo, że nie jest to dla mnie wiedza nowa...

P. Hurhaut, "Sztuka pierdzenia", tłum. K. Rutkowski
H. Murakami, "Zniknięcie słonia", tłum. A. Zielińska-Elliot
Alai, "Czerwone maki", tłum. K. Petecka-Jurek

Tadeusz Miciński - Utwory dramatyczne, dwa tomy. Łącznie cztery dzieła: Mściciel Wenety, Królewna Orlica, Scena z "Hamleta" oraz Termopile polskie.

Narkotyki - Witkacy
Filth - Irvine Welsh (w oryginale)
Opowiadania Lovecrafta (również w oryginale)

Notatki z I roku studiów, których sortowanie i pakowanie w segregatory zajęło mi całe popołudnie i wieczór, czyt. jakieś 6 godzin. To i tak było mocno przyspieszone tym, że były już wcześniej zebrane w jedno miejsce i częściowo pogrupowane. Nie liczyłem jeszcze stron, ale spodziewam się ponad 1000.

Uważam, że można to sobie liczyć jako czytanie.

Pisałem wielokrotnie, że od lat czytam mało książek: jakieś 3–4 rocznie. Nawet wielu wspomnianych w tym wątku nie dokończyłem albo i nie zacząłem, a beletrystyki nie czytam w ogóle. Codziennie śledzenie wiadomości z Internetu, nauka i komunikowanie się z móżdżastymi ludźmi to jednak gigabajty informacji, które prawie zastępują książki.

Pozdrawiam

Przepraszam za pisanie posta pod postem, ale chyba jestem usprawiedliwiony nową informacją i tym, że minął dzień.

Zgodnie z planami podliczyłem strony. Zaokrągliłem o kilkanaście do najbliższej setki, bo było sporo wątpliwych przypadków (jak połówki stron) i przy takiej objętości chyba mogą się zdarzyć błędy.

1600. Słownie: tysiąc sześćset, przeczytane lub napisane (przynajmniej w teorii).

To i tak mało, jeśli popatrzeć, że to trwało 9 miesięcy. Wychodzi razem około 8 (ośmiu) małych książeczek po 200 stron. Domyślam się, że tutejszy Osadnicy, jak Tabris, Tullusion, Grenadier i wielu innych, czytają tyle w dwa miesiące albo nawet w miesiąc.

No ale bywa, trudno. Oby to małe czytelnictwo nie przyprawiło mi kiedyś kłopotów.

EDIT: Mam takie wrażenie, że jako jeden z nielicznych piszę tutaj jakieś dłuższe wiadomości zamiast tytułów i autorów. Mam też wrażenie, że tych wypocin nikt nie czyta – może to dlatego, że nie są komentowane. :-P

Oj czyta czyta szanowny Tarnoobie :)

Aktualnie ( w związku ze studiami ) zagłębiam się w dzieła Freuda, zaś rozrywkowo - Lovercrafta.

Mogę także dodać, że jestem pod wrażeniem Grododzierżco, iż w ogóle zdobyłeś się na sortowanie notatek ze studiów - mnie sama czynność na samą myśl przeraża, chociaż nie raz padłem już ofiarą braku jej wykonania ;)

Dziękuję za ciepłe słowa, Thanatos. Gratuluję też wyszukanego, śmiertelnego nicka.

Jeżeli na studiach czytacie Freuda, to albo jesteś na jakiejś chorej pseudofilozofii (tzw. kontynentalnej, nieanalitycznej) albo na psychologii. :-P

Sortowanie moich notatek jest o tyle ułatwione, że studia są dobrze zorganizowane i bardzo elektroniczne. Każdy prowadzący udostępnia na swojej stronie wszystkie materiały, z których korzysta i które odczytuje, a czasami nawet coś więcej dla ciekawskich.

Dlatego przez ostatni tydzień męczyłem się z drukarkami. :-P Miałem to szczęście, że trafiłem akurat na człowieka od informatyki i wyjaśnił mi trochę, dlaczego drukarki są takie irytujące, psujące się i jak temu częściowo zapobiegać.

Potem zszywacz, masa koszulek i do segregatora. Przeszedłem na koszulki po tym, jak:
– kilka kartek się naderwało lub rozerwało po dziurkowaniu i wiszeniu na kółkach w segregatorze
– dziurkacz nie dawał rady grubszym „notatkom”, czyt. odręcznym lub drukowanym książeczkom po kilkadziesiąt, a nawet sto kilkadziesiąt stron
– jeżeli nie ma wygodnego ogranicznika, to trudno jest trafić na odpowiednią wysokość z dziurkaczem. To problem zwłaszcza przy grubszych materiałach, których nie da się podziurawić za jednym zamachem, tylko trzeba we fragmentach. Wtedy często różne części są podziurawione na trochę innych wysokościach i nie idzie ich razem włożyć.
– dziurkacz się zwyczajnie stępił. :-(

Po ostatnim dodruku i skompletowaniu wyszło mi ostatecznie *1900* stron. Teoretycznie to mogłoby się jeszcze wydłużyć, ale już niedużo, najwyżej do jakiegoś 2200. Na upartego mógłbym szukać bardzo głęboko materiałów z jeszcze jednego-dwóch przedmiotów i dodrukować opisy laboratoriów. Do tego kompendium będę pewnie jeszcze wracał, dopisywał jakieś uwagi i ćwiczenia, dlatego może to się wydłużać przez lata. Akurat I rok to były takie przedmioty, które są niewyczerpywalne, które inspirują do układania setek zadań, urządzeń, doświadczeń, pytań i na których opiera się duża część ludzkiej techniki gdzieś do XIX w. Fantazjuję już o swoim garażu, gdzie będę miał podobne tomy na półce.

Ten ład – segregatory z każdym przedmiotem – bardzo mi się spodobał i pomaga. Notatki na ten rok ułożyłem w podobny sposób, na bieżąco i widzę, że zabrałem się za takie porządki o rok za późno. Pewnie I rok zdałbym lepiej, gdybym zrobił podobnie zawczasu. W takiej lepszej organizacji widzę też szansę na przetrwanie tego II roku – którego program to narzędzie tortur i przemoc. Nawet niektóre skrypty z wykładów wydrukowałem na zapas i będę ze sobą nosił na zajęcia. Po pierwsze, nie ma sensu spisywać czegoś, co już się ma na papierze, a po drugie, można odręcznie dodawać te najcenniejsze, dodatkowe uwagi, jak pytania i dyskusje, których w skrypcie nie ma i od razu widać różnicę. Najbardziej w szkole nie lubiłem absurdalnego przepisywania podręcznika i to mi zaniżało oceny.

Na temat organizacji pracy i niskiego czytelnictwa można by nawet zakładać osobny wątek – jeżeli Thanatos lub kto inny chciałby go pociągnąć. :-)

Hah na szczęście pan Freud był potrzebny do zajęć z filozofii kultury więc dużo tego nie było :)

O czytelnictwie w Polsce... dość śliski temat - odbywałem niedawnymi czasy staż w bibliotece. Z jednej strony masa ludzi i kolejki czekających na wypożyczenie - z drugiej zaś, twarze po jakimś czasie rozpoznawalne.

Albo ktoś nie czyta nic, albo pochłania książki :D

Zabieram się za czytanie "Wróżebnej Machiny" Goodkinda

"Pan Tadeusz" Mickiewicza. Książka, która rozumie się sama przez się :P

O dziwo nawet sprawnie mi idzie, czyta się ciekawie i szybko. Może się nauczę na pamięć? Jeśli będzie mi się strasznie nudziło to kto wie :P

Sprawdza się. Przez ostatnie dwa dni udało mi się usiedzieć pracowicie kilka godzin z rzędu z małymi przerwami. Nie odchodząc od biurka i nie zaglądając do kompa, zrobiłem zaległy zestaw zadań, m.in. dzięki podręcznym segregatorom z I i II roku.

Teraz zostaje tylko utrzymać to tempo przez jeszcze 7 tygodni.

Jak znajdzie się wolna chwila – np. w święta – to może spróbuję wziąć się za podręcznik do teorii muzyki dla szkół muzycznych II stopnia. Niecałe dwieście stron, a że niedawno się interesowałem odpowiednią matmą i fizą, to powinno być tym lżej i ciekawiej. Potem przyjdzie czas na instrument. ;-)

Niedawno skończyłem:

Andy McIntosh - Księga Rodzaju: mit, bajka czy wiarygodny dokument

A teraz zabieram się za pierwszy tom serii Koło Czasu:

Robert Jordan - Oko świata

W jednym z lokalnych muzeów – ruiny zamku, więzienie i kopiec ze studnią – jest sklepik. W tym sklepiku można znaleźć masę pamiątek, przez które można się poczuć jak na planie filmu ’Monty Python and the Holy Grail’. :-) Chodzi o zabawki dla dzieci (i nie tylko) jak figurki, miniaturki katapult, a nawet armat – chociaż nie wiem, czy armaty się tam pojawiły już w średniowieczu. Ba, zdarzały się repliki broni, w tym tarcza ze starym godłem – charakterystyczne lilijki i trzy lwy.

Dlaczego piszę o tym w tym wątku? Bo te ’materialne’ pamiątki to dopiero początek. Masa tam przewodników i książek edukacyjnych – niektóre dla dzieci, z humorem i bogato ilustrowane, jak seria ’Horrible Histories’ wydawnictwa Scholar. Warto było się nad tym pochylić, żeby poznać chociaż podstawy historii tego kraju.

Godzinę jak nie więcej chodzenia i kartkowania można chyba nazwać czytaniem. Zastanawia mnie, czy ktokolwiek tutaj też praktykuje dłuższe czytanie w księgarniach i sklepikach. Jeśli tak, to czy czujecie z tego powodu jakieś poczucie winy? W końcu to konsumowanie dzieła bez zapłaty, ale z drugiej strony pocieszam się tym, że czytając na widoku, robię autorowi reklamę. ;-)

Sir Arthur Conan Doyle - Sherlock Holmes
Wprawdzie musiałem się postarać o dorwanie wielu książek (Zagadki Sherlocka Holmesa, Tajemnice Sherlocka Holmesa, Jeleń Wujka Od Strony Mamy Sherlocka Holmesa...), to jednak nie będę wszystkich ich tu wypisywał.
Muszę przyznać, z początku zasmuciła mnie objętość pojedynczych tekstów o londyńskim detektywie. Jednak arcyciekawa fabuła potrafi zrekompensować długość utworów. Za każdym razem próbowałem - analizując podane fakty i planując następne posunięcia - odgadnąć rozwiązanie przed Holmesem. Nie chwaląc się, w miarę często udawało mi się podążać właściwym tropem. Były też przypadki, gdy potrafiłem rozwiązać zagadkę całkiem sam. Niby nic, a jednak można być dumnym z takiej głupoty.

Stanisław Wyspiański - Wesele

Świetne. Naprawdę. Już skończyłem, ale uznałem, że warto polecić tym, którzy nie przeczytali. Zwłaszcza jeśli mają w sobie choć odrobinę patriotyzmu. Będziecie poruszeni.

Mateusz, jak idzie Koło? Dwaj moi bracia przez kilka tygodni nie mogli "wyjść z Dwu Rzek" w Oku Świata (i ostatecznie im się to nie udało), przez co mam tylko jednego kolegę, z którym mogę dyskutować o wydarzeniach sagi. Ja co prawda jestem dopiero w 4 tomie, a on na dniach miał kończyć Smoka Odrodzonego, ale mam dużą nadzieję skończyć sagę w przyszłym roku. Niestety Jordan ma to do siebie, że bardzo długo rozkręca akcję, zanim dojdzie do "dania głównego" czyli porywających przygód przez duże "pe". Przez pierwsze 3 tomy jest to około 200 stron rozkręcania (na ok. 800/900-stronicowe książki), a w czwartym 400 (na 1250).

Oj Hayven. Wesele czytało mi się wyjątkowo dobrze w liceum i nie bez powodu wybrałem je do mojej prezentacji maturalnej. Film Wajdy też znakomicie oddaje patriotyczny klimat i świetnie operuje środkami, jakie daje adaptacja tego dzieła w audio-wizualnym medium.

Andruid: Hm, dobre pytanie. Idzie mi jednocześnie dobrze i źle.

Dobrze bo wyszedłem z Dwu rzek i nic mnie nie odstrasza od książki.

Źle bo jestem w połowie Oka świata.

Problem w tym, że ostatnio odłożyłem czytanie książki bo miałem inną lekturę do ogarnięcia, bardziej z branży zainteresowań, a do tego dostałem ostatnio jakiegoś bzika na punkcie oglądania filmów (przypominanie sobie staroci i oglądanie nowych)

Ale spokojnie, dam radę, szczególnie, że zakupiłem już chyba pięć tomów. Kupiłbym od razu wszystkie gdyby były w taniej księgarni (były inne, ale w małym formacie i dzielone niektóre części na dwa, a wolę zebrać to nowe wydanie i dlatego na razie muszę się zadowolić Okiem świata, wielkim polowaniem, Ogniami niebios, Pomrukami burzy i Wschodzącym cieniem)

Obiecuję, że niebawem wrócę do lektury! Myślę, że saga mi się spodoba bo inny tasiemiec (Miecz prawdy) podoba mi się niesamowicie.

"Miecz Prawdy" to jedyny jak to określiłeś tasiemiec, który nie odpuszczam i z zapartym tchem czekam na następny tom. Nawet cudowny "Świat Dysku" ani "Smocza Lanca" nie sprawiły, że kolejny tom to po prostu must have.

A aktualnie zaczytuję się w dzieła Julka Verna.

Thanatosie, wypowiedz się w takim razie bardziej szczegółowo o dziełach śp. Pana Joules’a Verne’a.

Chętnie bym dowiedział się o tym więcej, ale 1) to ma niższy priorytet niż moje obowiązki albo inne rozrywki 2) nie chcę opierać swojej wiedzy na Google ani Wikipedii.

W ciemno strzelam i zgaduję, że napisał:
– ’Podróż do wnętrza Ziemi’ (albo głębin oceanu)
– coś o locie na Księżyc
– ’W 80 dni dookoła świata’
– i tak dalej

Bezpośrednim skojarzeniem z Verne’em są dzieła z podobnego czasu i dość biskim temacie:
– ’Frankenstein’ śp. Pani Shelley
– ’Wojna światów’ H. G. Wellsa
Ktoś to czytał?

Co aktualnie czytam? Niestety tylko i wyłącznie materiały do prac dyplomowych ;D

Studiuję 2 kierunki mgr naraz; cierp ciało jakżeś chciało xD

Myślę, że dam sobie jakoś z tym radę ;) Jak tylko się obronię w przyszłym roku (mam nadzieję xD), to mam zamiar sięgnąć po Dzieci Hurina :)

Cóż, przy Stoliku Literackim staraj się - proszę - używać kropek. Emotikona nie zastępuje znaków interpunkcyjnych. Ponadto, same emotikony - choć nie są zakazane - należy dozować, by nie przekroczyć granicy dobrego smaku.
- Silv