Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

Nagle kilka okrągłych przedmiotów spadło na pole walki. Po chwili wybuchły, zostawiając po sobie chmury gęstego dymu. Nic nie było widać. Leryn zderzyła się właśnie z Fergardem, który mocował się z Vokialem dobierającym mu się kłami do szyi.
- Wie ktoś co to jest? - spytała magiczka.
- Bomby dymne - mruknął Golem i trzasnął Vokiala w szczękę.
Nagle coś zaszumiało w powietrzu. Leryn poczuła na twarzy coś jak koniuszki pazurów, nie poczuła bólu lecz otępienie, paraliż. Fergard dostał porządnego kopniaka od którego się zatoczył. "Coś" wbiło mu nóż w ramię. Ale najgorzej oberwał Vokial. Rozległ się huk a wampirem zarzuciły do tyłu trzy pociski. Wampir się nie przejął, ale po chwili pociski wybuchły czystym ultrafioletem. Wampir krzyknął z bólu, a wtedy "Coś" strzeliło mu w głowę srebrnym pociskiem. W akompaniamencie wrzasku wampir zmienił się w stado nietoperzy, a jego armia trupów rozsypała się w proch. Dym w międzyczasie rozwiał się. Leryn zobaczyła, że sztylet w ramieniu Golema na przywieszony kawałek tkaniny z napisem "TWS"...

-Piękne fajerwerki - Sarknęła czarodziejka. - Ale to nie magia. Nie w tym przypadku. I wiesz, wiem, co to jest bomba. Czy ja jestem taka głupia, żeby tego nie wiedzieć?
W jej dłoni zjawiła się mała kula, świecąca na zielono.
-To koniec.
Wszystkie przedmioty w ekwipunku Brimstone'a rozpadły się bezpowrotnie. Stały się bezużyteczne. Leryn chwilę przyglądała się dziełu zniszczenia, po czym najspokojniej w świecie usiadła sobie.
Jaszczurzy Golem i Brimstone stanęli, zdezorientowani.
I odtąd już nic nie mogło ich ruszyć. Ich ciała zaczęły drętwieć w okamgnieniu, po chwili kamienieć...

- Nieźle, naprawdę nieźle - powiedział Brimstone. Ubrany był w coś na kształt pół-tuniki z chustą na całej głowie. Oprócz tego miał tytanowe, kolczaste rękawice na przedramionach. Jarzyły się czerwonawym blaskiem a na ich powierzchni widniały runy bojowe.
- Ty tutaj? - spytała zdziwiona Leryn.
- Ano. Wrodzona gremlińska odporność plus ten klon - agent Starożytnych wskazał na rozmywające się "Coś".
- No to może...sojusz? - zaproponowała Leryn, wskazując na chwilowo unieruchomionych przeciwników. W odpowiedzi gremlin zdjął jedną rękawicę i delikatnie uścisnął dłoń Leryn.

- Teraz mnie naprawdę zdenerwowałeś, Brimstonie - powiedział Wampir, już nie będąc stadem nietoperzy i zaczął zmieniać swój strój arystokraty na szatę nekromanty. - To teraz się zabawię.- mruknął Vokial i wypowiedział "Toderhemis". Brimstone zaczął zapadać się w ruchomych piaskach, po chwili Brimstonowi widać było tylko głowę. - Teraz Leryn. - powiedział Wampir, i wysłał pierwsze lodowy pocisk, a później kule ognia. Leryn dostała takiego szoku termicznego że nie mogła wstać. Podszedł do Golema. - Sojusz ? - zapytał.

- Bardzo subtelne, mości Vokialu - mruknął Brimstone, po czym wystrzelił wyciągarkę w kierunku najbliższego drzewa. PO chwili siedział na tym drzewie.
- A teraz wybaczcie, muszę założyć stosowniejszy strój - powiedział i zniknął.

-Sojusz? Zgoda. - Odpowiedział Gol, po czym podał rękę Vokialowi. Następnie zaczął pstrykać palcami w jakimś rytmie. Im dłużej pstrykał palcami, tym bardziej deformował się teren. W końcu teren polanki zmienił się nie do poznania: Z łąki zrobiła się ogromna kotlina.
- No to już połowa sukcesu...

//Połowa sukcesu, jakim będzie rozwścieczenie Sulii. Zamiast zmieniać swobodnie krajobraz może przenieście się do Kotliny Wojowników i tam walczcie? Nie ma tam żadnego pojedynku, więc możecie teren zająć śmiało. Ale najpierw wstawcie ponownie szyby, bo pękły od tych fal dźwiękowych.//

- Och, mości Tabrisie, szyby już wstawiłem. Od tego ja tam w końcu jestem - gremlin dziwnie się uśmiechał. Zmienił pół-tunikę na buro niebieską, a rękawice na swoje Agonizery. Miał też na nich zamontowane swoje gadżety. Bez wątpienia był gotowy do walki.

- Trzeba mieć jakąś obronę przed techniką... - powiedział Vokial i wyczarował pole ochronne z wody wokół siebie, a później włożył na siebie płaszcz przeciwsłoneczny - Teraz technika na nic się nie zda. A zapomniałbym... - mruknął Wampir i doczarował do płaszcza kaptur i później go założył.

- Ech... - Westchnął półbies i przywrócił teren do normalności, po czym przyjął postawę bojową i czekał na atak ze strony Leryn i Brimstona...

-Taaa... - Ziewnęła tylko Leryn, po czym przesunęła się w bok. Nic nie zrobiła. W końcu jednak zaczął wiać wiatr, który powoli przybierał na sile. Po chwili piorun trafił w pobliżu przeciwników Leryn i trafił w jednego z nich...
-No, to tylko sparing - Zachichotała czarodziejka.

- Tylko sparing ? - zapytał ironicznie Vokial.
- Zobaczymy, zobaczymy. - powiedział Wampir i przyłożył dwa palce do głowy, po chwili Leryn jęczała z bólu trzymając sie za głowę.
- Następnym razem przemyśl z kim chcesz walczyć. - Mruknął Vokial do Leryn, odkładając od głowy palce.

Po chwili i jego głowa rozbolała. Czuł się tak, jakby miała mu pęknąć.
Leryn uśmiechnęła się złośliwie.
-Pamiętasz, mogę ci oddać to, co ty mi zadałeś! - Zawołała uradowana, po czym weszła do Przyb(ó)dówki. - Koniec, ja muszę wracać do pracy. Miło było.

- Witajcie nazywam się Laysander, przybywam z Królestwa Paledry, a dokładniej z kretowiska które leży obok przyb(ó)dówki, mam całą sieć tych magicznych kretowisk jedno jest też przy Ognisku...
Gdzie jest sala z fiolkami i odczynnikami? Mam pewien magiczny eksperyment do wykonania i kilka magicznych run do odczytania.

-Witaj, Laysandrze. - Leryn nawet nie uniosła wzroku znad swoich tłumaczeń runów. - Jestem Leryn z Nevendaaru, czarodziejka magii śmierci. Pytasz o chemię? Tak się składa, że eksperymenty tego typu są zabronione, toteż nie masz tu szukać sal z odczynnikami...

- Ach tak, rzeczywiście... Hmmm widzę, że znasz się na runach. Pomożesz mi? *kładzie worek kamiennych tabliczek na stole* Mam je od znajomego nekromanty, jednak nie potrafię ich odczytać.

Dialog od myślnika. Spacja po przecinkach i kropkach. Wypada też zorientować sie, gdzie zaczynają się zdania i stawiać kropki w odpowiednich miejscach - Sul

-To po co ci one? - Zdziwiła się czarodziejka, ale zainteresowana sięgnęła po worek. Odłożyła na bok swoje tłumaczenie, po czym rozwiązała worek Laysandra. - No,no... - Gwizdnęła z podziwu. - Prawdziwe runy z księżycowych kopalń. Widocznie ten nekromanta musi być twoim najlepszym przyjacielem, skoro powierza ci w pieczę coś takiego. Chyba, że to podarunek od niego. - Czarodziejka w niemym zachwycie sięgnęła po jeden. W końcu się ocknęła i sięgnęła po pergamin. - Masz ich dwadzieścia. Dobrze, że nie więcej. Cóż, z początkowych runów mogę wywnioskować, iż zawierają one wiadomości na temat magii śmierci i nekromancji. Obawiam się jednak, że tłumaczenie zajmie mi mniej więcej dwa dni. To skomplikowane runy. Szkoda, że się nie znasz na tłumaczeniach, poszłoby szybciej. - Leryn westchnęła tylko i zajęła się tłumaczeniem runów Laysandra.

- A nie ma tu jakichś kursów?

-Kursy? - Czarodziejka mało nie spadła z krzesła. - Nie, nie ma. Tego się uczysz w Akademii, chyba, że nie wybrałeś tego przedmiotu. - Leryn mrugnęła. - Mam tu książkę, jak tłumaczyć runy, ale ja jej nie potrzebuję. - Wyciągnęła z torby opasły tom. - Jeśli chcesz, weź go. Gdy będziesz wędrował, może spotkasz bardziej skomplikowane runy, a to może ci się przydać. Chyba, że wolisz, abym nauczyła cię tego sama, aczkolwiek to będzie trwało dłużej, ewentualnie wybierzesz ściśle określony rodzaj runów... Co potrwa na pewno krócej.

- To waży chyba z tonę, no to mam co czytać przez najbliższe 5 lat...