Gorące Dysputy

Greenman to własciwie nie postać a pojęcie z pogranicza historii sztuki i religioznawstwa. Nikt obecnie nie potrafi wytłumaczyć co te pojęcie w 100% znaczy niestety, i nauka tylko się domyśla. Znak Greenmana (przeważnie twarz w liściach albo twarz, z ust której wydobywają się pędy roślin) można zobaczyć na większości kościołów i klasztorów w obrębie celtyckiego świata (np. Canterbury czy Notre - Dame w Paryżu). Początkowo znak ten był umieszczany przez anonimowych murarzy (sugerowany związek z gminami wczesnomularskimi we wczesnym i późym średniowieczu) później już jako czysto zdobniczy artefakt od renesansu aż po epokę wiktoriańską (wspaniały przykład zdobniczego charakteru Greenmana to most Pont-du-nuf w Paryżu, albo połowa budynków wiktoriańskich w Londynie). Religioznawcy mają problem z tym fenomenem. Występuje on obok Europy także (oczywiście) w Indiach, ale też np. na Birmie (Mynamar). W świecie Celtów wyrażał on najprawdopodobniej uosobienie jakiejś formy opiekuńczej, najprawdopodobniej ochrony przed dzikimi żywiołami natury. śwat dzikości, las, obszary nieucywilizowane wydawały się uwczesnemu człowiekowi jako niedostępne siedliska zagrożenia. Aby się go ustrzec oddawały cześć różnym pomnijeszym bóstwom takim jak Greenman. Teraz można znaleźć oczywiście wiele bzdur ezoterycznych na ten temat z zakresu New Age, ale niestety raczej więcej się nie dowiemy o Greenmanie.

Greenman to dla mnie osobiście wyraz wyraz łącznika człowieka z naturą, magii duchowości przedchrześcijańskiej Europy i dziewiczego lasu, a także anonimowy symbol wspaniałej tajemniczej kultury Celtów, któy noszę na piersi w przenośni i w formie fizycznej.

Potrzebowałem kiedyś lata temu wywołania na CB radiu ;D i tak sobie ubzdurałem coś czym posługuje sie wszędzie bo po co kombinować. Zdarzało się że za dawnych lat osady wtórowałem Świerszczowi przy ognisku z tym jego "cyt-cyt" :D Ale nie należę do tych mosqit'ów krwiopijców także luzik.

Ja swój nick zaczerpłem z "Silmarillionu" Tolkiena, a dokładaniej użyłem słownika języka elfów zamieszczonego na końcu. Połączyłem dwa słowa "Mire" - klejnot i "Gurthe" - Śmierć, efekt jest taki: Mirgurth, czyli Klejnot Śmierci.

Ostatnio drugi już raz natknąłem się na imię Dagon.

Dagon - fenicki bankier z powieści Faraon, Bolesława Prusa.

Dagon - Mistrz Kartoteki, Pan Obłędu i Wiceksiąże Siódmej Tortury

Druga definicja pochodzi z Dobrego Omenu - ksiażki Gaimana i Pratchetta.

Który z nich to nasz Dagon z Jaskini? A może jest jeszcze inny pierwowzór? Dagonie? :)

Swego czasu trafiła w moje posiadanie książka(w postaci e-book'a) pod tytułem "Biblia szatana" autorstwa Antona Szandora La Veya. Z ciekawości zajrzłem i trochę poczytałem - w końcu ciekawość to pierwszy stopień do piekła :p Ogólnie jest to książka, która głównie w swej tematyce podważa wiele z doktryn ustalonych przez Koścół Chrześcijański. Trafiłem tam na rozdział pt. "Piekielne imiona" I jednym z tych imion było właśnie Dagon.

"Dagon - mściwy demon filistyński, władca mórz" jeden z upadłych aniołów - niesie strach i terror

Od razu mi się spodobało. Nie dlatego, że to jakiś potężny demon ale dlatego, że fajnie brzmi :)
Niestety pochodzenie mojego nick'u nie jest specjalnie chwalebne... Ale ja osobiście nie zwracałem (i dalej nie zwracam)na to uwagi - może to źle.

ot, cała historia - mam nadzieję, że nie stałem się w waszych oczach satatnistą :p

@Moandor
DAGAN , Dagon
semicki bóg urodzaju; czczony w Mezopotamii i Syrii od III tysiąclecia p.n.e.; gł. miejscem kultu było miasto Terka nad Eufratem; w Palestynie czczony pod imieniem Dagon; miał świątynię w Aszdod na terenie Filistynów; na monetach hellenistycznych przedstawiany pod postacią człowieka-ryby.

Ja zaczęłam pisać książkę, ale utknęłam na 25 stronie (odechciało mi się dalej pisać).W pewnym fragmencie wystąpiła tam siostra jakiegoś króla, Kastylia. Gdy wymyślałam nick do JB, to po prostu przypomniałam sobie to imię.

Mam na imię Kuba więc troche pomyślałem i wyszedł mi Zguba i wszyscy mnie tak nazywają.

Heh, Dagon fakt że używasz imion demonicznych nie oznacza zaraz że jesteś satanistą. Po drugie pozwolę sobie przytoczyć inny cytat z spisu imion piekielnych: "Behemot - hebrajska personifikacja Szatana przedstawiana pod postacią słonia". :D

Z moim nickiem to naprawdę długa historia...

Zaczęło się półtora roku temu (około) gdy mój kumpel dostał kręćka na punkcie bycia oryginalnym - zaczął więc wymyślać nowe słowa. I tak powstało określenia znajomego - meliasz. Skąd taki pomysł - nie wiem. W każdym bądź razie uznał że każdy będzie miał coś z meliaszem. I tak np. Jan otrzymał imię Meljansz, on sam został Wojteliaszem, a ja zostałem Kameliaszem, bo na imię mi Kamil :P

Szybko zauważyłem że jestem jedynym Kameliaszem w internetowej społeczności - na każdym portalu nazwa "Kameliasz" była wolna.
Teraz jednak czasem używam też alternatywnej wersji - K. Meliasz. Brzmi tak samo, ale fajniej wygląda :P Wiadomo że to nie Kameliasz, a skrót od Kamil Meliasz.

Moje Osadowe imię ma mało skomplikowaną historię: mój ukochany pisarz miał dwa czworonogi, których imię zapamiętałam- Sama i Dinah właśnie.

Sama (Samuela) spotkałam podczas swojej pierwszej (do dziś ją miło wspominam) wizyty przy Ognisku, więc wybrałam to drugie, herbatkowe :)

Ja nicków miałem trochę ale prawie zawsze kojarzyły się z czymś złym.
Pierwsze miałem Ming - gościu z NFS:MW.
Drugie było Lord Voldemort - z Harrego Pottera.
Trzecie Sandro - to chyba każdy wie z czego.
Czwarte Moander - to też chyba każdy wie.
A teraz mam Vokial - patrz wyżej.
Przed Mingiem podpisywałem sie skrótem imienia (nazywam sie Mateusz).
I nie mogę zrozumieć dlaczego wolałem zawsze zło od dobra. Dziwne?

Oryginalnie, Vokial, cholewnie oryginalnie :P

Leryn? Nie wiem, chyba z jakiejś książki czy komiksu (!) to wzięłam. A tak konkretnie to nie pamiętam zbyt dobrze (ostatecznie nicka wybrałam chyba z 5 lat temu! ;)), ale imię to bardzo mi się spodobało. ^^

Yonbii...oglądałem kiedyś takie fajne japońskie anime i tak właśnie byl taki zabójca który miał na imię Jonbi to trochę zmieniłem i wyszło Yonbii