Oberża pod Rozbrykanym Ogrem

Drużyna szła przed siebie nieznanymi większości bezdrożami. Na przedzie kroczyli Grom i Genn, co chwila wybuchając rubasznym śmiechem na wspomnienie jakiś dawnych przygód. Za nimi w pewnej odległości szli i cicho rozmawiający między sobą Eru, Tarnum i Islington. Nami szła parę kroków w milczeniu za nimi, taka jakby nieobecna, blisko bazyliszka Dalej szedł Yaptran nad czymś intensywnie myślący, za nim przechwalając się o swoich łowach kroczyli Dragan i Dragontan. Pochód zamykała Neira.

- Nie podoba mi się to - rozmyślał wynalazca - Idziemy gdzieś, nie wiadomo gdzie i po co. Czy to zlecone zadanie nie jest przykrywką do czegoś innego? Mamy walczyć z Drowami, które nigdy wcześniej nie stanowiły poważnego zagrożenia ale nasze kompania składa się z większości z elfów różnej postaci... I jeszcze Nami, która okazała się pół-drowka. Od czasu zniknięcia Mrocznego Wędrowca zachowuje się bardzo dziwnie i trochę izoluje się od grupy. Do czego może dojść w razie walki. Czy ktoś z obecnych nie wbije mi noża w plecy?

Gnom omiótł spojrzeniem kompanów na każdym zatrzymując spojrzenie na chwilę. Odwrócił głowę do tyłu i jego spojrzenie spotkało się ze wzrokiem Neiry.

- Trochę mnie ta nekromantka przeraża ale mam takie przeczucie, że jej będzie można w razie czego zaufać. Chyba... Podczas obozowiska będę musiał trochę ją wybadać i na wszelki wypadek mieć w niej oparcie. Również będę musiał się za kimś opowiedzieć bo jestem tego pewien, że dojdzie do rozłamu w grupie. Za dużo silnych charakterów i za dużo osób będzie chciało rządzić. Już jest dużo konfliktów między niektórymi. Nie dobrze... I też mi się nie podobają Leszek i Genn Szara Grzywa. Skąd się tutaj na takim bezdrożu i prawie końca wzięły oni wzięli i dołączyli do drużyny. W ciągu jednego dnia... Może Bazyl nie wygląda groźnie i Genn w tej chwili też ale jednak to mi sie nie podoba i jest bardzo podejrzane... Po prostu coś mi tu śmierdzi i to bardzo.

Tak rozmyślając Yaptran szedł wraz z towarzyszami podróży ale jednak coś mu dalej chodziło po głowie.
-Tu dosłownie coś śmierdzi ale nie potrafię określić co to.

-Stójcie i czujecie to coś! - krzyknął Volveryon do kompanów na przodzie.

Neira idąc na końcu obserwowała uważnie całą nowo powiększoną drużynę.
-Nie podoba mi się to wszystko - mówiła do siebie w duchu - zbyt łatwo i zbyt chętnie przyjmujemy tych przydrożnych włóczęgów, o ile ten cały Genn to niby stary znajomy Zielonego, co sądząc po poziomie ich inteligencji może być prawdą, to bazyliszek jest kompletną zagadką, coś tu śmierdzi. Nie ufam tu nikomu za grosz, pewnie to kara za grzechy młodości- ciężko westchnęła, napotykając niespokojny wzrok Yaptrana - ten widać ma też ciężki orzech do zgryzienia - zauważyła bezwiednie - jakby tu wybadać intencje tych naszych podejrzanych pomocników..., wiem - triumfalny uśmieszek zagościł na twarzy nekromantki - banalne po prostu, wykrycie dobra to jest to czego potrzebuję.
Neira skupiła się na rzuceniu odpowiedniego czaru, kiedy wpadła na stojącego przed nią Volveryona.

- Co jest do ch.....? - powiedziała wściekła, że zaklęcie poszło w diabły.
- Nie czujesz? - gnom spytał się zdziwiony
- Niby co mam... - zamilkła patrząc na napiętą sytuację w przodzie

Genn śmiał się jak szaleniec nad leżącym nieprzytomnie orkiem.
- Czujecie? To wasz koniec nadchodzi ... wybacz stary, były przyjacielu, ale czasy się zmieniają, przystałem do zwycięskiej drużyny, dokończył kierując swoje słowa do leżącego Hellscreama.
W tym momencie dopadł już do Szarej Grzywy Drag, ciął na pełnym biegu straszliwie Wilczego Lorda celując w pachwinę, jakie było jego zdziwienie kiedy miecz przeciął pustkę, a cel zaczął delikatnie falować, wybity z równowagi Drag przewrócił się o nogi leżącego orka.
- Tego się nie spodziewałeś, co? - Genn wyraźnie dobrze się bawił, całą sytuacją, do momentu, aż ognista kula nie osmaliła mu głowy.
- A więc magia jednak działa, wiedziałam - tryumfalnie krzyknęła Nami - szykując się do rzucenia kolejnego ognistego pocisku.
Nagle jej przeraźliwy krzyk prawie sparaliżował resztę drużyny. Za sprawą bazyliszka, który szybko chwycił jej ciało w szczęki i począł zgniatać, elfka znalazła się w poważnych opałach.
Neira w desperackim rzucie sięgnęła Leszka ręką, niebieskie światło pojawiło się na moment i znikło, bazyliszek zastygł w bezruchu.
-Zajmij się nią, Eru - zareagował wreszcie Tarnum
-A my się zajmiemy nim - Islington, wskazał skinięciem głowy na Genna
Eru podbiegł w kierunku Nami - Dotyk ghula, nie spodziewałem się - rzekł z uznaniem do podnoszącej się nekromantki.
- Odwróć uwagę tego berserkera, a ja postaram się odciągnąć Hella od niego szepnął Dragan, do gnoma i nie czekając wskoczył w zarośla niknąc z pola widzenia...

Grom powoli się wybudzał. Ostatnie co pamiętał, to cios w potylicę zadany przez Genna. Wstał i spojrzał się w stronę walczących. Neira wywijała swym mieczem, Dragontan zwinnie unikał potężnych ciosów. Coś tu nie gra, pomyślał, widząc jak cios gnolla zadany Tarnumowi nawet nie zwalił z nóg Tarnuma. Alchemik powinien odlecieć na przynajmniej parę metrów. Nie, tu definitywnie coś jest nie tak. Zresztą mieli teraz inne rzeczy do roboty. Bazyliszek ocknął się z pod wpływu dotyku ghula. Z rykiem bojowym i swym toporem łowca demonów rzucił się na wroga. Uniknął szponów stwora. Zamachnął się i trafił w miękkie podbrzusze. W tym samym czasie Dragontan zdołam przeszyć mu grzbiet diamentową strzała. Żywot stworzenia zakończyła ognista burza wywołana przez Dragana. Został już tylko Genn. Wszyscy oprócz Eru i Nami zbliżyli się do wodza gnolli. Nagle jego twarz wykrzywił grymas, a futro nagle zrobiło się fioletowe.
- Głupcy! Nigdy nie pokonacie Lorda Satrosa! Nie jesteście w stanie zbliżyć się do niego, a co dopiero z nim walczyć! - wykrzyczał gnoll.
- Zobaczymy, umbrageński pomiocie, zobaczymy - nagle rozległ się wściekły, cichy głos. Pierś stwora w mgnieniu oka przebiła krzywa szabla. Zza łba istoty wychynął...Genn Szara Grzywa.
- Już ja cię oduczę kopiowania innych, ty cholerna namiastko doppelgangera - wysyczał wściekle Genn i przekręcił ostrze. Istota na mieczu wrzasnęła dwa razy i ucichła. W jednej chwili zmalała o dobre pół metra, straciła wszystkie włosy, a zamiast rąk pojawiły się ostrza. Stwór wyglądał niematerialnie.
- Cienisty Prześladowca. To taki cieniotknięty umbragen, może dowolnie zmieniać kształ kończyn. Ale żeby przybrać kształt innej istoty, nie, do tego trzeba zdolnego zabójcy lub iluzjonisty - powiedział Genn krytycznie spoglądając na zewłok.
- Czyli to on od początku nam towarzyszył? - spytał Yaptran.
- Nie, oni mogą imitować tylko wygląd. Jeszcze nie znalazłem śmiertelnego stworzenia które może mierzyć się ze mną siłą. Ten umbragen podkradł się do obozu. No, ale miał środek nasenny który uśpił mnie na raptem 2 godziny. Dobrze że was dogoniłem.
- Tak, szkoda tylko tego gada - nieoczekiwanie powiedziała Neira.
- A to niby dlaczego? - spytała Nami.
- Był zahipnotyzowany - szybko powiedział Islington.
- Tak, lepiej wrócę do Kariatydu i sprowadzę jakieś posiłki. Wy najlepiej załóżcie tu obóz, obwarujcie go najlepiej jak można. Umbrageni nie zostawiają swoich, a drowy lubują się w zasadzkach.
Po czym Genn zostawił drużynę i pobiegł w las. Kompania zaczęła rozbijać obóz.